OSSE SCHAAKVERENIGING - OSV

• Team 1
• Team 2
• Team 3
• Team 4

• Ronde 1
• Ronde 2
• Ronde 3
• Ronde 4
• Ronde 5
• Ronde 6
• Ronde 7

Verslag De Baronie 4 – OSV 3

We hielden ons hart vast, of dan toch in ieder geval een klein beetje. Door de versterkte degradatieregelingen van de afgelopen jaren was de zesde klasse zo op het eerste oog toch wel erg sterk geworden. Gelukkig zeggen ratings ook niet alles.

Want ga maar na: Met de achttallen die OSV 3 en De Baronie 4 afgelopen zaterdag wisten op te stellen was het gemiddelde ratingverschil zo'n 70 punten in ons nadeel. Een duidelijke underdogpositie voor ons, zonder dat er een bord tussenzit waar je op voorhand kansloos bent.

Het was met die mindset dat we de strijd ingingen. Op bord 8 hadden we invaller Sen neergezet, in de hoop dat hij bij zijn debuut in de KNSB tegen een leeftijdsgenoot zou komen te spelen. Dat gebeurde gelukkig ook. Alleen jammer voor Sen dat zijn tegenstander toch net wat verder was in zijn schaakontwikkeling. Na een zet of 10 in een uitgestelde Alapin was hij ook aan het bord verder in ontwikkeling en het zag er niet florissant uit.

Frans op bord 7 trof ook jeugdige tegenstander. Nu zal ik Frans niet gaan betitelen als een onervaren speler, maar toch stond hij al na zet 1 (!) met zijn mond vol tanden. Maar goed: dat lag niet aan Frans, maar aan zijn opponent die een Englund-gambiet uit zijn hoge hoed toverde. Frans vertrouwde het niet en besloot er niet in mee te gaan. Prima keuze, want het bleek niet de laatste pion die zijn tegenstander gratis aanbood. De pionnen waar geen openingsvalletjes aan vast kleefden, nam Frans dankbaar in. Toen ik na een minuut of 20 mijn eerste rondje langs de borden maakte, had ik ons eerste eentje in mijn hoofd al opgeschreven.

Onze eerste nul trouwens ook. Jos zat in de Alapin op vertrouwd terrein, maar blijkbaar was het zo vertrouwd dat hij vergat dat er een loper instond. Niks aan de hand als je hem weghaalt of dekt, maar dat moet je dan wel doen...

Die 1 en die 0, die kwamen er uiteindelijk ook, al werd er nog wel eventjes doorgespeeld. Op de andere borden ontsponnen zich mooie gevechten en na twee uur was er nog geen partij waar ik iets van durfde te zeggen. Okee, bij Sem zag het er niet zo goed uit, maar verloren was het nog niet.

Moqtader en Marc waren op bord 1 en 2 geplaatst in de Ponziani-themahoek van het gebouw. Op beide borden bleven de trucjes in de opening achterwege en moest het gebeuren in het middenspel. Aan bord 5 kwam Ton in de opening een beetje in de verdrukking, maar wist zich terug in de partij te knokken en op een gegeven moment zelfs de overhand te krijgen.

Daniël (bord 6) kreeg na een klassiek Damegambiet zo'n gesloten stelling op het bord waar het verschil wordt gemaakt door subtiliteiten waarvan het op ons niveau maar de vraag is wie ze doorheeft.

En aan mijn bord bleven mijn tegenstander en ik lange tijd binnen de gekende lijnen van het Italiaans. Mijn tegenstander speelde met wit de opdringerige variant met snel oprukkende a en b-pionnen.

Van 1‑1 werd het 2‑2, na een mooie overwinning van Marc, die dankbaar gebruik maakte van een tegenstander die zijn eigen paard insloot en een verliespartij van Sen die uiteindelijk richting een kansloos eindspel was geschoven.

Daarna werd het spannend: Daniël had al eens remise aangeboden, maar dat was geweigerd. Langzaam leek zijn stelling te verslechteren. Ton en zijn tegenstander bleven in een rijk middenspel in balans en bij mij was de stelling ontploft toen mijn tegenstander opeens werkelijk al zijn stukken van stal haalde voor een aanval. In een paar zetten werden een toren, een paard en een dame ter offering aangeboden.

Ik durfde het niet allemaal aan te nemen, want het werd wel erg dreigend. Beetje jammer, want achteraf bleek ik dat ik ze allemaal had kunnen aannemen. Zelfs het aannemen van het dameoffer zou niet hebben geleid tot gedwongen mat, zoals ik (en ik mag hopen toch ook mijn tegenstander) dachten.

Ik nam het niet allemaal aan, maar kon ondertussen toch nog wel wat materiaal verzamelen. En na het teruggeven van een beetje daarvan hield ik gelukkig wel een gewonnen eindspel over. Het had ook makkelijker gekund, maar soit.

Het was 2‑3 voor ons en zowaar. Het werd nog 2‑4 ook. Daniël had geprofiteerd van wat flinke onzorgvuldigheden in het eindspel, waardoor hij onverwacht de volle winst pakte. Jammer dat we stil moesten blijven, maar van binnen was daar het het gejuich voor het eerste matchpunt.

We hadden nog een halfje nodig. Jammer genoeg kwam dat niet van Ton, die zijn eigen ruiten had ingegooid, terwijl het toch echt zijn tegenstander was die in tijdnood zat.

Maar gelukkig zag het er aan bord 1 goed uit. Moqtader was in technisch eindspel terecht gekomen van paard met twee pionnen aan dameszijde tegen paard met 1 pion aan koningszijde. Het was gelukkig vooral moeilijk voor zijn tegenstander. Ook vanaf de kant zaten we allemaal flink mee te rekenen. Al snel werd duidelijk dat dit eindspel voor Moqtader weliswaar niet makkelijk te winnen was, maar verliezen kon hij het niet meer.

Klik op de afbeelding om een grotere foto te zien

Ghazizoi (OSV 3) - Ligtenberg (De Baronie 4)

Dus kon hij zonder het risico het team te benadelen proberen te gaan voor het volle punt. Jammer voor hem kwam dat er niet. Maar voor ons maakte het weinig uit. Een halfje was ook genoeg voor een prima resultaat.

Jody Ummels