OSSE SCHAAKVERENIGING - OSV

• Team 1
• Team 2
• Team 3
• Team 4

• Ronde 1
• Ronde 2
• Ronde 3
• Ronde 4
• Ronde 5
• Ronde 6
• Ronde 7

Verslag OSV 3 - De Stukkenjagers 8

Na het tekenen van de wedstrijdformulieren waarop een 4‑4 gelijkspel prijkte, zei De Stukkenjagers-teamleider tegen me: "we zijn wel goed weggekomen volgens mij". Ik had hetzelfde gevoel. Nog steeds ben ik in ieder geval met 3 punten uit twee wedstrijden meer dan tevreden, het hoort er ook allemaal bij. Maar zonde was het wel.

Want een klein uurtje daarvoor hadden we onze vierde bordpunt al binnengehaald en waren er twee partijen nog bezig. En daar zou toch wel minimaal één halfje binnengehaald moeten kunnen worden?

Maar laten we bij het begin beginnen: Op bord 8 hadden De Stukkenjagers een Frans geplaatst en wij ook een Frans. Persoonlijk vind ik het dan een gemiste kans dom met d4 te openen. Maar dit soort afwegingen spelen zich in de regel alleen af in mijn hoofd. De prioriteit van de spelers lag meer op het schaakbord dan bij woordgrappen. Er ontspon zich aan bord 8 een mooie solide partij, waarbij onze Frans een kwaliteit wist te winnen en op een comfortabel eindspel afkoerste.

Naast hem maakte invaller Salomon zijn debuut voor ons. Jammer genoeg maakte hij al vrij snel een gekende fout door zijn eigen aanvalskansen net iets te optimistisch in te schatten. Er was klaarblijkelijk nog wel een verdediging. Het was stukverlies in plaats van -winst. En nadat zijn tegenspeler de laatste wanhoopsdreigingen had geneutraliseerd, werd het een kansloos verlies.

Ton op bord 6 was wel solide uit de opening gekomen, maar begon te vrezen toen het middenspel agressiever werd. Vooralsnog kon hij het prima dicht houden, maar het had er alle schijn van dat de druk op f2 snel zou toenemen. En wat dan?

Op bord 5 had Sen helaas dit keer een offday. Geen idee wat er daar gebeurd was, maar na een klein uurtje keek hij al tegen een enorme materiële achterstand aan.

Nee, het zag er niet best uit. Hoezo, zouden ZIJ goed zijn weggekomen?

Nou ja. Al snel bleek het allemaal toch niet zo beroerd. En bord 4 en 3 hadden Marc en ikzelf redelijk de overhand, zonder dat er al iets beslist was.

Op bord 2 had Moqtader me al gevraagd of ik het erg vond als hij op een remise zou afkoersen. Hij had in de opening een pion gegeven voor spel, maar kon die pion alleen terugwinnen, door weer al het leven uit de stelling te halen. Leek mij prima om een remise te pakken.

En op bord 1 zat Zlatko, de man in vorm de laatste tijd. Daar was zijn tegenstander enorm aan het dreigen, maar Zlatko hield de boel koeltjes dicht. Na een uurtje of twee werd het tegenspel onnauwkeuriger en kreeg Zlatko de overhand. Het was jammer voor de partij dat het werd beslist door het blunderen van een dame. Maar niet jammer voor ons.

Wit speelt Pxd5 en het is in één keer uit.

Sen en Salomon pakten twee nullen, en Marc en ik wisten redelijk solide beide de volle winst te pakken. Marc profiteerde van een rekenfout van zijn tegenstander die een stuk kostte, en drukte vervolgens kordaat door.

Ik kon dankzij enkele passieve zetten in de opening van mijn tegenstander een flink aanvallende stelling opzetten, waardoor het weggeven van twee pionnen mijn tegenstander meteen fataal werd. Met bijna alle stukken nog op het bord, stond mijn tegenstander het gelukkig toe dat het mat ook op het bord verscheen.

Het was dus 3‑2 voor ons. En bij Ton bleek de stelling helemaal niet zo beroerd te zijn geweest als hij vreesde. Zijn tegenstander koos inderdaad de aanval, maar Tons verdediging was beter dan hij zelf had gedacht. Toen de rookwolken waren opgetrokken stond Ton gewoon een kwaliteit voor en dat speelde hij kalmpjes uit naar de volle winst.

Nog maar een halfje nodig dus. Moqtader was in een eindspel terechtgekomen met alleen een handvol pionnen aan beide kanten en ongelijke lopers. Dat moest toch wel remise kunnen zijn?

En Frans (de onze, welteverstaan) stond nog steeds materiaal voor en zijn vrijpionnen waren dichter bij de finish dan de zwarte. We juichten al van binnen toen op aandringen van zijn tegenstander ook nog eens de dames van het bord gingen. Nu hinderde niets of niemand het doorlopen van de opgerukte vrijpionnen nog.

Maar ja. Soms valt het gewoon even niet je kant op. Zowel Moqtader als Frans vonden de juiste voortzetting niet. Vanaf de zijkant is het ook zo veel makkelijker.

Jody Ummels